89- Amr b. el-As
1. Ukbe b. Amir
- - (-)
26844- Ukbe b. Amir'in
bildirdiğine göre Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''İnsanlar müslüman
olurken Amr b. el-As ise iman etti'' buyurmuştur.
[Hasen]
Diğer tahric: Tirmizi,
menakib 5/687 (3844) rivayet etti.
2. Amr
- - (-)
26845- Amr b. el-As der
ki: "Resulullah'tan (Sallallahu aleyhi ve Sellem) bin tane mesel
öğrendim."
[Hasen]
Diğer tahric: Ebu Nuaym
Hilye'de (5/169) rivayet etti.
3. Ebu Hureyre
- - (-)
26846 (1)- Ebu
Hureyre'nin bildirdiğine göre Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''As'ın
iki oğlu Amr ile Hişam mümin kişilerdir'' buyurmuştur.
[Hasen]
Diğer tahric: İbn Sa'd,
Tabakat'ta 4/1 (141) ve Hakim, Müstedrek'te (3/452-453) rivayet ettiler.
26847 (2)- Ebu
Hureyre'nin bildirdiğine göre Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''As'ın
iki oğlu mümin kişilerdir'' buyurmuştur.
[Hasen]
26848 (3)- Ebu
Hureyre'nin bildirdiğine göre Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem):
''el-As'ın iki oğlu Hişam ile Amr mümin kişilerdir'' buyurmuştur.
[Hasen]
26849 (4)- Ebu
Hureyre'nin bildirdiğine göre Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem):
''el-As'ın iki oğlu mümin kişilerdir'' buyurmuştur.
[Hasen]
4. Amr b. el-As
- - (-)
26850- Amr b. el-As der
ki: Medine'de bir düşman baskını paniği vardı. Ebu Huzeyfe'nin azatlısı
Salim'in yanına geldiğimde kılıcının kayışını üzerine bağlamıştı. Ben de bir
kılıç alıp kayışını üzerime bağladım. Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem):
''Ey insanlar! Neden Allah'a ve Resulüne sığınmadınız?'' buyurdu. Sonra bizi
göstererek: ''Siz de bu iki mümin adam gibi yapsaydınız ya'' buyurdu.
[Sahih]
Heysemi (9/300):
"Ravileri Sahih'in ravileridir" demiştir.
5. Amr b. el-As
- - (-)
26851 (1)- Abdurrahman
b. Şimase der ki: Amr b. el-As ölüm döşeğindeyken ağlamaya başladı. Oğlu
Abdullah: "Neden ağlıyorsun? Ölüm korkusundan mı?" diye sorunca, Amr:
"Vallahi hayır, ama ölümden sonrası için ağlıyorum" karşılığını verdi.
Abdullah ona: "Ama sen hayır üzereydin" diyerek Nebi (Sallallahu
aleyhi ve Sellem)'in ashabından olduğunu ve Şam'ı fethetmesini hatırlatınca Amr
şöyle dedi: "Ancak bunların hepsinden daha önemli olan bir şeyi
zikretmedin. O da Allah'tan başka ilah olmadığına şehadettir. üç aşamadan
geçtim ki her bir aşamasını çok iyi bilirim. İlk aşamada kafir biriydim ve
Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'e en sert şekilde karşı çıkanların
başında geliyordum. Şayet o haldeyken ölseydim cehennemi hak etmiş olurdum.
Sonra (müslüman olup) ona biat ettiğimde Resulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem)'den en çok haya eden kişilerden biri oldum. Bu hayamdan dolayı da Allah
ruhunu alana kadar doyasıya onu göremedim ve isteklerim konusunda ona müracaat
edemedim. Şayet bu haldeyken ölseydim insanlar: "Ne mutlu Amr'a! Müslüman
olup hayır üzerindeyken öldü. Cennetlik biri olmasını umuyoruz"
diyebilirdi. Daha sonra yönetim gibi işlere bulaştım ki bunların lehime mi
aleyhime mi olacağını bilmiyorum. Bundan dolayı şayet ölürsem arkamdan bana yas
tutan ve ateş yakan olmasın! İzarımı sıkıca bağlayın zira daha sorguya
çekileceğim. Beni gömerken mezarımın içini toprakla iyice doldurun. çünkü sağ
tarafım toprağı sol tarafımdan daha fazla hak etmiyor. Mezarıma tahta veya taş
koymayın. Beni gömdükten sonra bir devenin kesilmesi ve parçalanması kadar bir
süre kabrimin başında durun ki sizinle teselli bulayım."
[Hasen]
Diğer tahric: Başka
kanalla Müslim, iman 1/112 (121) ve Beyhaki (9/98) rivayet ettiler.
26852 (2)- Ebu Nevfel b.
Ebi: Akreb der ki: Amr b. el-As ölüm anı geldiğinde büyük bir endişeye kapıldı.
Oğlu Abdullah b. Amr onun bu halini görünce: "Ey Ebu Abdullah! Neden bu
kadar endişelisin? Oysa Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) seni kendine
yakın tutmuş ve vali olarak da tayin etmişti" dedi. Amr şu karşılığı
verdi: "Evladım! Dediğin gibiydi ama sana şunu da söyleyeyim ki Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) bunu beni sevdiğinden mi, yoksa gönlümü almak
için mi yaptı bilmiyorum. Ancak sana Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in
vefat ederken sevdiği iki adam söyleyeyim. Bunlardan biri Sümeyye'nin oğlu
(Ammar), diğeri de ümmü Abd'in oğlu (Abdullah b. Mes'ud)dur." Bunları
anlattıktan sonra Amr elini çenesine koydu ve: "Allahım! Emirlerini yerine
getirmedik, yasaklarından uzak durmadık. Bağışlamadan olmadan da kurtulacak
değiliz" dedi. Ruhunu teslim edene kadar da son sözleri bu oldu.
[Sahih]
Heysemi (15899) der ki:
"Sahih'te bir kısmı vardır. Ahmed rivayet etti. Ravileri Sahih'in
ravileridir."